Natalia i jej pasieka na lawendzie

Pszczelarstwo to hobby i styl życia, każdy pszczelarz powinien znać obyczaje i potrzeby pszczół. Pszczelarz musi je naprawdę kochać, by dobrze się nimi opiekować. Statystyki mówią, że wśród osób zajmujących się pszczelarstwem ok. 10% stanowią kobiety. Jedną z nich jest Natalia Jakubus, z Krosna w Beskidzie Niskim. Natalia hoduje pszczoły, jest „pszczelarą”, a jej pasieka to „Pasieka na Lawendzie”.

Natalio skąd twoja fascynacja pszczołami i pszczelarstwem? Można powiedzieć, że pszczoły to twój bzik?
Oczywiście, że tak! Nawet kilkaset tysięcy bzików! Bardzo często ludzie zadają mi to pytanie skąd ta pasja, a ja za każdym razem kręcę nosem, bo wiem, że oczekują jakiejś spektakularnej opowieści. Niestety, ani mój dziadek, ani mój ojciec, ani nikt w rodzinie nie miał z pszczelarstwem nic wspólnego. Sama nigdy nie sądziłam, że swój wolny czas będę spędzała z głową w ulach. Myślę, że cała ta przygoda zaczęła się w chwili, kiedy sprzedałam motocykl, zmieniłam kierunek studiów z zarządzania na rolnictwo. Na pierwszym roku miałam spotkanie z pszczelarzem, który opowiadał nam o zwyczajach pszczół i właściwie wtedy pojawiła się iskierka i olbrzymia fascynacja rodzinami pszczelimi, które od razu skojarzyły mi się z jednym, wielkim super organizmem. Jak to w życiu bywa, iskierka to jednak za mało na podejmowanie kroków, ale na szczęście udało mi się zbzikować męża, który z iskry zrobił płomień i pod jesionami postawił nasze pierwsze 3 ule. 

Dlaczego lubisz pszczoły? Nie boisz się ich?
Może nie, dlaczego, a za co. Za to, że za każdym razem mnie zaskakują, za to, że sprawiają wrażenie łagodnych i udomowionych stworzeń, a parę chwil później przypominają mi, że wcale nie pozjadałam wszystkich rozumów, że wcale nie są aż tak udomowione i nie zawsze uda się wygrać z ich dziką naturą. Zawsze powtarzam, że pszczoły uczą cierpliwości, a tego w życiu brakowało mi najbardziej. Czy boję się pszczół? Na początku oczywiście, że się bałam. Pracując na pasiece musimy jednak dążyć do tego, żeby wyzbyć się strachu. Pszczoły bezbłędnie wyczuwają lęk, wyczuwają, kiedy się denerwujemy, a kiedy nasze ruchy są chaotyczne to więcej im nie trzeba, żeby sprowokować je do ataku. Nie zapominajmy, że pszczoły to jednak w większości kobiety, więc spokój, opanowanie i pozytywne nastawienie to sukces udanych przeglądów. W przeciwnym razie spotkania mogą zakończyć się bardzo, bardzo, bardzo boleśnie. 

Cały wywiad o pszczelarze i jej pszczołach przeczytacie na moim bzik.beskidy.pl czyli TUTAJ!